حضرت مهدی(عج) و نوید های ظهورش در قرآن سوره بقره(ایه اول)

1-سوره بقره

آیه اول:

(هُدیً لِلمُتَقینَ*اَلَّذینَ یُؤمِنُونَ بِالغَیبِ)

«(قرآن) هدایت است برای پرهیزکاران،آنان که به غیب ایمان می آورند.»

جابر بن عبد الله انصاری ضمن نقل حدیث مفصلی می گوید:

جندل بن جناده بن جبیر یهودی نزد رسول خدا(ص)آمد[و پس از دریافت پاسخ سوالی که مطرح نمود،اسلام آورد]آنگاه دربارۀ اوصیای رسول خدا(ص)از آن حضرت پرسش نمود. پیامبر خدا در جواب او نام یکایک آنان را بر شمرد تا اینکه فرمود:

«...پس از او[یعنی بعد از امام حسن عسکری(ع)]فرزندش محمد است که مهدی،قائم و حجت خوانده می شود. او از دیده ها پنهان می شود و سپس ظاهر می گردد، و هنگامی که ظهور کند زمین را پر از عدل و داد خواهد نمود همان گونه که پر از ظلم و ستم شده است.»

سپس فرمود:

«خوشا به حال انان که در زمان غیبت او صبر می کنند و خوشا به حال کسانی که در محبت آنها ثابت قدم می مانند، آنها همان اهل تقوا هستند که خداوند در کتاب خود توصیفشان نموده و فرموده است:

(هُدیً لِلمُتَقینَ*اَلَذینَ یُؤمَنُونَ بِالغَیبِ)

امام صادق(ع)نیز در تفسیر این آیه فرموده است:

«متقین، شیعیان علی بن ابی طالب(ع) هستند، و غیب، حجت غایب است»

در حدیث دیگری نیز در این باره امده است که می فرمود:

«الذین یؤمنون بالغیب»، در حق کسانی است که به قیام حضرت قائم (ع) ایمان بیاورند و آن را حق بدانند.»

آنچه از این حادیث استفاده می شود این است که:

«مقصود از متقین، همان مؤمنان به حضرت مهدی می باشند و غیب خود آن حضرت است.چراکهغیب چیزی است که حواس پنجگانه پنهان باشد و همان گونه که خداوند و جهان آخرت غیب محسوب می شود-بدین دلیل که با حواس پنجگانه درک نمی شود- حضرت مهدی(ع) نیز غیب است. چرا که آن حضرت در زمان غیبت با رؤیتی عمومی که به واسطه آن شناخته شود، دیده نمی شود.[یعنی یا کسی ایشان را نمی بیند و با یا اگر هم او را بیند نمی شناسد، و فقط عده ای محدود به زیارت ایشان مشرف می شوند].